Tallinn laatste dag of toch niet???

Goede avond of -morgen aan alle volgers van deze blog. Het is onze laatste dag of zou dat moeten zijn! Voor enkelen zal dit inderdaad zo zijn, voor anderen luid deze dag misschien een nieuw tijdperk in. De tijd zal het echter uitwijzen, wie wat met onze ervaringen gaat doen en hoe we onze weg verder zullen zetten. Dit hoeft niet zwaar te wegen of te klinken,  zoals je dit nu zo zou kunnen verstaan. Voor mij b.v. is dit een periode geweest met veel inspanningen op alle gebied. Steeds moet je alert zijn voor de kleine dingen die gebeuren. Telkens opnieuw anticiperen met je team op de gestelde nieuwe situatie. Het doel kon echter nooit uit het oog verloren worden. Dit doel nastreven was ieders vrije keuze, een ervaring te kunnen opdoen, die op één of andere manier ons verdere leven zou kleuren. Het echte doel was een werkervaring te krijgen in een ander land.

Wat we echter nooit, en zeker nu niet, uit het oog mogen verliezen, is dat het project draaide rond: “ Een leven lang leren”. Ik hoop van harte dat dit project, en vooral het doorlopen van de verschillende stappen ervan, voor elk van mijn team bereikt is.

Ieder kan voor zich de balans maken van deze drie, toch niet te onderschatten weken. Als goede huisvader heb ik geprobeerd, de                      “ Symbolische Kerk “ in het midden te houden. Dit was geenszins een sinecure. Wat voor de één van zelfsprekend leek was voor de ander een onoverkomelijke situatie. Uiteindelijk kan ik besluiten dat het allen is gelukt de eindstreep te halen.

Ik weet dat deze drie weken waarschijnlijk de meest beproefde zullen zijn geweest, op dit gebied, voor de rest van ons leven.

Je leeft zeer kort op en met elkaar. Je kende mekaar van de schoolse situatie. Je leerde de ander zien vanuit een totaal ander gezichtspunt. Soms zijn het de kleinigheden die dan net het verschil maakte, anderzijds kon je vaststellen dat je absoluut een ander leven leidde dan je metgezellen. Ook deze ervaringen zijn even belangrijk voor je verdere leven, als de werkervaring die we hier kwamen opdoen.

Ik schrijf deze dingen niet om belerend over te komen!!! Ik schrijf deze bedenkingen na verschillende ervaringen en uitwisselingen van ervaringen van mijn team. Het zal hen goed doen deze ervaringen verwoord te zien! Uiteindelijk blijft het bij indrukken die slechts “ vaag “ onder woorden kunnen worden gebracht. Ik weet echter zeker dat zoals steeds, aan alle mooie liedjes een einde komt. Dan is het de vraag: “ Wat ga ik er verder mee doen? “

Van mijn team, dat ik zeer goed ken, kan ik stellen dat ieder zijn weg zal gaan. Dit is het begin, op dit moment nog steeds op school en in de beschermende sfeer ervan, maar vanaf einde Juni zal het ernst zijn om de grote stap te zetten, de industrie wacht ons…

Mijn team heeft alle mogelijkheden om hier nu op een bewuste manier naartoe te leven!!!

Ik zeg bij deze: “ Proficiat en doe zo verder! “ Al het andere zou een gemiste kans zijn!

Vanochtend, na afscheid genomen te hebben, zijn we komen afzakken naar een hotel in de dicht bij de luchthaven gelegen stad, Tallinn. Niet zozeer voor de luchthaven of toch wel (?), maar zeker voor deze mooie stad. We hadden ze bezocht tijdens de eerste week met veel sneeuw. Nu was het een ander verhaal. Meer tijd, winkelen en zonder sneeuw ( bijna toch ), droog maar wat fris weer. Dat we hier en daar onze kaarten trokken, geen speelkaarten, mag dan niet verbazen. We zouden toch enkele herinneringen meenemen naar het verre België.

Voor morgen zullen we zien. Eén ding staat vast we zitten dicht bij de luchthaven en zullen er op tijd zijn. Wat we in Praag gaan doen zal blijken bij het ontbijt… 🙂

Als goede huisvader wil je je kroost toch een verzetje gunnen, en zeker nu het nog even kan, of toch niet??? Eenmaal thuis, ben je nu eenmaal, gewoon weer thuis…

Vandaag de laatste dag in Narva

Deze dag zat weer doorspekt met allerhande activiteiten die onze blik op de wereld weer sterk verruimden.

Vooreerst zijn we vroeg, heel vroeg opgehaald om deel te nemen aan een Engelse les samen met studenten van de school hier. Het zou voor beide partijen leerrijk zijn. Dit is het dan ook geweest. Na een kleine voorstelling aan elkaar werden we door loting aan een andere student gekoppeld. Al was de verdeling soms in het voordeel van… En Günther kon de situatie de baas. We kregen korte tijd om uit te zoeken wie onze gesprekspartner(s) was(ren), om nadien er meer over te kunnen vertellen voor de klas. Ieder moest zijn zeg doen en het engels was behoorlijk goed. Er werden teams gevormd voor een lijst met sportvragen. Deze waren vrij algemeen gehouden. De winnende vraag was: “ Waarom er 52 speelkaarten in een kaartspel zitten?”

Antwoord: “ Niemand weet dit echt, maar het zou met het aantal weken in het jaar te maken hebben…” Zoals steeds denken mijn mannen dat de goede huisvader hun, op een dag als deze, iets wil wijsmaken! Niets is minder waar tot grote verbazing van het groene laagje. 

Na deze les zijn we opgehaald om het bedrijf waar Jelena’s man directeur is. Zij maken in dit bedrijf zetels en zetel overtrekken met echt leder van verschillende kwaliteiten. Het hele beheer van magazijn tot samenstelling van een zitmeubel hebben we hier kunnen volgen. We zitten niet in deze sector, maar nu weten we waarom zeteltjes die gemakkelijk zitten, een beetje designachtig aandoen, voor een degelijke prijzen verkocht worden. De hoeveelheid afval aan leder is ook niet min. Zo’n 43 % per vel. En dan zit er in elk vel hier en daar een foutje dat omzeild moet worden tijdens het leggen van de patroon of stansmatrijzen.

Het naaiwerk wordt op industriële naaimachines gemaakt. Ook hier is de nodige scholing nodig, en kan tot één jaar in beslag nemen. Het is geen bandwerk, maar stukwerk waar foutjes geen optie zijn.

Na de middag waren er dan de voorziene plichtplegingen. De certificaten werden overhandigd door directeur Marcus. Vervolgens waren er kleine geschenkjes die werden overhandigd. Een dankwoordje hoorde er natuurlijk ook bij. Om kort samen te vatten: “ De school heeft een zeer goed team dat ervoor zorgt dat alles in goede banen geleid wordt. Ook doet men er alles aan om alle studenten te helpen met het verder ontwikkelen en stimuleren bij hun gemaakte studie keuze. Hun systeem zit wel anders in elkaar dan bij ons. Hier kan ieder die een opleiding wil volgen deze vrij kiezen, zonder dat er een leeftijd opstaat. Wel heb ik sterk de indruk dat hun studenten beter gemotiveerd zijn dan bij ons. Hun soms wat latere keuze en leeftijd speelt hier waarschijnlijk een belangrijke rol”.

De tijd drong dan weer voor een bezoek aan het bedrijf waar eerst toegezegd was om te mogen stage lopen. Door verschillende redenen was het echter niet meer mogelijk toen wij hier toekwamen. Het is een zeer modern en heel gestructureerd bedrijf. Toon was er helemaal weg van. Ieder heeft zijn ogen de kost gegeven, je kan alleen maar hopen dat je in een gelijkaardig bedrijf mag gaan werken.

Later terug in het hotel restte ons niets meer dan alles inpakken om morgen om 9.00 uur de bus naar Tallinn te nemen. En ja, je leest het goed we gaan nog één nacht doorbrengen in een hotel in de hoofdstad Tallinn. Deze mooie stad hadden we bezocht de eerste week. De vraag was dan onvermijdelijk deze nog één keer te kunnen bezoeken. De afstand en trage snelheid van reizen hier, max. 90 km/u , noopt ons deze keuze te maken. Het is tevens een berekende zet om al veel dichter bij de luchthaven te zitten dan in Narva. Je weet dat het busje komt maar… 🙂

Ik weet zeker dat we nog enkele dingetjes gaan aankopen zodat we een zeer goede herinnering over houden aan dit mooie land. Spijtig dat we de lente niet meer kunnen beleven. Vandaag was het een prachtige dag. De sneeuw geeft zich nu helemaal gewonnen. Zal hier en daar nog wel een spoor achterlaten, maar ook deze zullen verdwijnen…

Morgen meer vanuit Tallinn…

Problemen, problemen…

Er zullen er maar weinigen zijn onder de volgers die weten hoe het echte systeem waar we mee naar Estland konden gaan voor onze stage, juist ineen zit.

Ik heb het echter heel goed begrepen en draag de volle verantwoordelijkheid voor deze stage trip.

Nu is het zo dat men verwacht dat we drie volle werkweken in Estland zouden werken.

Vandaag kwamen we er dan ook achter dat hier een probleem ontstaat dat voorheen slechts zeer minimale aandacht kreeg. Heb natuurlijk onmiddellijk dit voorval besproken met de coördinatrice hier, Jelena. Zij maakte er echter niets uit tot deze middag.

Het toeval wil dat er hier een verlofdag is op morgen vrijdag. Dit is te vergelijken met de Paasmaandag bij ons. Aangezien dit op vrijdag van de derde week valt, is hier voor als nog, de aap uit de mouw gekropen. Deze week geld dus niet als een volle werkweek!!

Het is een beetje laat maar men heeft het volgende beslist.

Op zaterdag zullen we de verloren dag kunnen inlopen om alsnog in orde te zijn met alle documenten. Hiervoor zal op de school extra voor ons een halve dag autocad en nog twee uur in de namiddag pneumatica in het labo voorzien. We hebben dan een beetje geluk met een ongeluk dat we in de school terecht kunnen. Hier is namelijk geen Paasvakantie zoals in België.

De vliegtikets zijn al omgeboekt. Extra kosten zijn er niet wegens foutje van de school.

Daarom zullen we de vlucht van zondag pas terug hebben. We zullen de klokken moeten missen.

Ik heb herhaaldelijk aangegeven dat de planning steeds werd bijgestuurd. Dit is er wel een beetje over, maar we hebben geen keuze. Ik, als goede huisvader zou het niet op mijn geweten willen hebben, dat deze stage met bijhorende documenten niet in orde zouden komen door deze misser buiten onze wil om.

Vandaar dat we nu eerst even gaan bekomen van dit vandaag toevallig ontdekte stom toeval…

Morgen meer hierover…

De laatste dag echt werken…

Dit was een dag om “ U “ tegen te zeggen.

Eerst Toon en Sasha naar school gebracht. De mannen in de school gingen er nog eens voor. Maar met heel weinig resultaat. Spijtig want de machines waren ernaar om iets te tonen. Om met die machines te kunnen werken moet men eerst een meerdaagse cursus moeten volgen. Mijn collega hier, had het erover en kon verder enkel het antwoord schuldig blijven. Spijtig wegens deze gemiste kans. Geen technieker ook niet vandaag…

In ieder geval hebben we een meerwaarde kunnen leveren in de kleine dingen. Volgens mij zijn die altijd even belangrijk als het groots vertoon van wat allemaal zou hebben gekund.

Dan reste mij enkel het terug halen van de twee doetjes in Rakvere. Er was onduidelijkheid wanneer ik zou komen, maar de bus, het busje komt altijd zo, het vertrekt op tijd en liefst 1 min vroeger dan gepland, die bepaalde alles vandaag. Om 15.50 u moesten we die nemen wegens anders veel te laat en de ganse verdere planning die in de war zou lopen.

Daarom rustig naar Rakvere en voor de middag nog even wat papieren binnen gedragen die ingevuld moesten worden. Deze waren en zijn belangrijk voor mijn leerlingen. Na eerst een bezoekje aan de werkplek, met weerom zeer lovende woorden over de twee werkmannen in wording, hebben we een klein geschenkje afgegeven voor hun naaste medewerkers. En wat is beter dan een doos lekkere Belgische chocolade???

Na eerst wat te zijn gaan eten, ik had nog niet zo’n honger, Günther en Mitchel echter wel, zijn we terug naar het bedrijf de laatste formaliteiten gaan vervullen. Hier paste andermaal een geschenk dat door beide partijen werd uitgewisseld.

We hadden nog ruim twee uur de tijd om de bus te nemen. Eerst even tickets gekocht om dan de auto terug naar de garage te brengen. De man die mij hem uitleende had zelfs zoveel vertrouwen dat er geen borg moest betaald worden. Je ziet maar dat we iets uitstralen!!

Zonder ook maar één blik op de auto te werpen hebben we afscheid genomen en ben ik terug naar het busstation gewandeld om mijn beide druk schrijvende mannen te vervoegen. Hun verslag moest en zou af zijn voor ze de bus opgingen. Ze hebben mij verbaasd en blijven dit doen tot op dit moment.

Om klokslag 18.00 uur waren we terug in Narva, nog even wandelen tot het hotel, wat inkopen doen, om dan een klein feestje te bouwen in het restaurant van het kasteel. Een ietwat hogere prijsklasse maar ik denk dat we allen genoten hebben van dit etentje.

We hadden dit voor vrijdag ingepland. Maar door de steeds wijzigende plannen en zeker nu, moesten we dit vandaag doen. Morgen zal het weer vroeg dag zijn.

We worden opgehaald om 8.00 uur om 8.20 deel te nemen aan een engelse les met Natalia en haar leerlingen. Wij zullen met de leerlingen in het engels kunnen praten. Voor hun een mooie kans om hun kennis eens te testen. Voor mij nog maar de vraag of, op dit vroege uur, er iets zinnigs uit zal komen. Denk maar aan de pas ingestelde zomertijd en onze ervaring ermee. En neen, wij lopen niet naast onze schoenen door te beweren dat wij deze taal meester zijn!!! We zullen zien hoe het loopt en morgen berichten over de afloop. 🙂

Verder zal morgen een drukke dag worden. Daarover morgen meer…

Eén ding staat vast, als goede huisvader, zag ik, ik keek ernaar, en moest vaststellen dat het goed was!!!! Wat kan je jezelf meer wensen?    

Toevallige samenloop van omstandigheden

Het lijkt erop dat hier het leven en van lol en genieten doorspekt is. Dit is niet zo. Wij waren gekomen met een doel hier een stage te doen om ieder jaloers te maken. Vandaag met twee van het team terug op school proberen het beste ervan te maken. Morgen heeft men iemand van de firma gevraagd om speciaal voor ons de ponsmachine en plooibank te demonstreren op hun mogelijkheden. We zijn er ook in geslaagd nog wat belangrijke info te verzamelen van de gespecialiseerde gril- en rook installatie. Je weet maar nooit waar het van pas kan komen.

Mijn collega hier had een eerste zware taak toebedeeld gekregen. Hij is slecht één goede maand in het instituut werkzaam. Alle collega’s die met stages begaan zijn, weten wat een werk erin kruipt deze taak naar behoren te volbrengen. Dimitri heeft echter een heel moeilijke opdracht en tot nog toe heeft hij slechts voor vijf van de twintig leerlingen een stage plaats gevonden. Wij weten dat het hier niet min is. Er is hier echt een crisis. De meeste bedrijven zitten ” echt ” zonder werk!!!

Wat echter nog veel erger is dat we allen in ons PITO Stabroek afscheid moeten nemen van onze goede collega Fred. Door een stomme val is alles mis gegaan. Wij zullen nog niet terug zijn om afscheid te nemen op zaterdag morgen. Wel hebben we de berichten gevolgd die uiteindelijk leiden tot het heengaan van Fred. Ik meen dat het de dag was voor ik naar Estland vertrok, we kruisten elkaar op de trap van de A-blok. Zoals gewoonlijk groeten wij elkaar met een lach en zwans. Ik vertelde hem van onze stage naar Estland. Hij wenste mij een zeer goede reis toe. Zijn wens en vrolijke glimlach zullen altijd bewaard en gekoesterd worden. Ik heb toen niet geweten dat dit de laatste maal zou zijn, het was maar even,  een flits op de trap… Op mijn beurt wens ik hem nu een zeer goede reis toe! Een reis zonder weerga…Het ga je goed, Fred!

Voor onze reis beginnen nu de uren weg te tikken. Er staat nog van alles op het programma dat we moeten doorlopen. Morgen eerst één half team naar school brengen, en het andere half team terug halen van hun stage bedrijf in Rakvere. Papieren invullen en laten handtekenen. Dan de auto terug binnen leveren. De bus zien te halen van 15.50 u terug naar Narva. Hier zullen we dan om 18.00 u toekomen als alles goed gaat.

De volgende dagen zullen zoals gezegd nog afhangen van wat uit de kast komt te vallen. We zullen zien…

Het kom allemaal nog goed

Vandaag vroeger dan gisteren morgen, je weet wel, voor ons echt erover, om Toon zijne aanhef te gebruiken, aan het ontbijt. Sasha kwam precies nog uit een andere wereld, en hoe het met Günther en Mitchel verging weet ik niet…

Wel kwam er deze namiddag, voor wij thuis, in ons hotel waren, een bericht dat ze al om 16.00 u mochten stoppen wegens geen werk meer. Je moet er van uitgaan dat ook zij te hard hebben gewerkt voor het Estse doen 🙂 of te vroeg zijn begonnen. Heb hun klok instelling niet kunnen nazien.

Ik ben er zeker van dat we geschiedenis aan het schrijven zijn. Heeft niks te maken met heilig- of andere -heden, enkel: “ We are good !! “ en de waarheid mag dan ook eens gezegd worden. Spijtig dat we geen echte stage met alle vier de lln kunnen doen.

Op Kalda vandaag eerst geprobeerd de ponsmachine aan de praat te krijgen. Buiten de tafel kwam er echter niet veel beweging in. Ook de leerkracht hier kon ons niet verder helpen. Dan via het internet wat opzoekwerk gedaan. Na enig zoekwerk kwamen we te weten dat deze machine onnoemelijk veel mogelijkheden heeft. Ook vonden we gegevens van de opleiding om deze machine te leren bedienen. Deze bedroeg vier volle dagen in een speciaal opleidingscentrum. Dit wetende hebben we onze poging opgegeven.

Resultaat is dat enkel de CNC freesmachine en draaibank een uitkomst bieden. Niet echt waar we naar uitkeken. Het is echter beter dan helemaal niets. Morgen gaan de werkzaamheden dan ook verder.

Het blijft hier echter warmer worden en veel van de sneeuw heeft zich al gewonnen moeten geven. Woensdag zou het hier 16 ° C worden. Ik ben benieuwd!

We vertrekken hier nog met warm weer waar het voor twee weken een gans ander verhaal was. Zo ook is de auto voor de deur bijna vrij van sneeuw. Uit Rakvere kwam echter het bericht dat het er gisteren nog een beetje sneeuwde.

Voor de volgende dagen staat er weer van alles op het programma. Het gekke is dat hier de programma’s constant herschreven worden. Niks is wat het schijn te zijn. Ik hou van verrassingen! Daarom denken mijn mannen dat de Ronny in spel is…Ik begrijp er niks van maar de volgende dagen zullen duidelijkheid brengen hoop ik… 

Morgen een nieuwe dag op Kalda met meer CNC werk. Als goede huisvader zal ik er zijn om de helft van de kroost weer naar dit instituut te voeren. Nadien zal zijn alziend oog hen gadeslaan, hun werklust aanmoedigen en temperen als het moet.

Aan de schandpaal…

Waarschijnlijk is dit jullie ook allemaal overkomen???

Voor ons den f…tweede keer in evenveel weken. Van rammelen gesproken. En dan komen we volgende week thuis en dan gooien ze de boel nog eens om.

Het zomeruur!!!!

Vanochtend was het hier ook een uur vroeger opstaan. De planning hadden we er gelukkig op afgestemd. Niet te vroeg gaan ontbijten. Morgen, heb alvast de wekker al klaargezet. Dan zal het tijd beest weer bijten, en om die oogjes open te krijgen?

Eén ding staat vast mijn mannen hebben zich er vandaag op voorbereid en een beetje bij- of voor-geslapen of hoe moet je dat noemen.

In de namiddag samen naar Rakvere te rijden, samen gezellig dicht bij elkaar met de auto! Net geen gesnurk, voor de rest stilte alom wegen een slapeke doen. Heb je natuurlijk altijd van die spelbrekers, “VAN HET THUISFRONT “ die niemand ooit rust gunnen 🙂 . Zo blijft de chauffeur natuurlijk bij de pinken, en krijgt hij geregeld mooie muziekjes te horen op de GSMmekes.

Bij vertrek regen. Daar we elkaar controleren sinds de aanvang van de reis en het missen van… Zo ook voor vertrek de vraag: “ Paraplu bij ? “. Bij aankomst echter mee rondgelopen zonder dat hij nodig was. Eerst toch maar iets gaan eten in het Spa Hotel. Dan rondje kasteel wandelen, als je er niet bent gaan ze toch niet. Het was echter gesloten vandaag. Normaal is het pas van Mei tot ergens in de herfst open. Zullen in de zomer nog eens terug moeten voor een evaluatie en we bezoeken het dan wel even. Vorige week had ik meer geluk en mocht het wel bezoeken. De sneeuw was ook voor een groot stuk verdwenen door de algemene dooi. Al was het vandaag slechts 1,5 ° C warm met een wat schrale wind. Nu voelde de kou anders of net zoals bij ons. Waarschijnlijk door de vochtigheid.

Voor het kasteel staat een grote bronzen stier. Een oorlogsmonument denk ik. Heb er echter nog geen verdere gegevens van. Even poseren, naar het vogeltje kijken en dan… omkijken naar, wat? Terug een foto en dan zie je een arm precies wuiven…Nee dus! Als straf zoals een goede huisvader zou doen, even een lesje leren in de context van de historie…maar aan de schandpaal gezet en er was nog sneeuw genoeg 🙂 .

Vervolgens Günther en Mitchel uitgewuifd. Nog snel gevraagd waar woensdag een bus naar Narva genomen kan worden. Uur van de bus opgevraagd. Planning noemen ze dat! Gaan kijken waar de auto terug gebracht moet worden. Zonder sneeuw op de wegen was mijne GPS in de war geraakt. En dan op weg naar Narva. Twee lachende gezichten achterlatend. En slechts één slaper op de terugweg.

Het was al 7.30 u toen we terug in het hotel kwamen. Ik ben er even alleen op uitgetrokken en wou kijken of ze een goede film in de cinema speelden. Avatar was er niet te laat maar moest nog even wachten. De cinema is naast de bowling van vorige week. Daar een half uurtje ballekes gaan gooien. Samen met de baas, die op de baan naast de mijne speelde, wat proberen raken. Elkaar wat schouderklopjes gegeven en het laatste spel toch een 157 gegooid. Beginners geluk. Zal het zelf maar zeggen 🙂 . Heeft goed gedaan allen spieren eens te gebruiken, in- en uitademen als de bal vertrok, en diep door de knieën, dit na 240 km heen en terug! Ticketje willen kopen, maar was in Russisch en Estse ondertitels. Dan toch maar niet, en zit hier nu weer te tikken…

Morgen naar Kalda met Toon en Sasha voor hun stage. Günther en Mitchel naar hun bedrijf in Rakvere.

Het is weer serieus, tot en met woensdag avond moet er weer gewerkt worden. Ik moet de boekhouding doen en de planning voor de laatste dag van onze reis eens grondig bekijken. Ik meen begrepen te hebben, dat ik dik in de problemen ga komen, als we nu een dag later zouden toekomen 🙂 . Niet mijn mannen maar een stuk van het thuisfront zou dan…

Het was zeker geen optie volgens hen! We kunnen toch nog veel te bezoeken in Praag…

BTW je hebt hier zeer verstrooide mensen. Met de dooi kan je ook je auto terug vinden. Kijk op de foto voor het hotel. Hier komt er één beetje bij beetje boven de sneeuw uit kijken. Het zal je maar overkomen…

Een orthodoxie

Vandaag de tweede zaterdag ver van ons land in Ida Virumaa in oosten van Estland. We hadden een vrij vol programma in het verschiet met rond de 250 km voor de boeg.

Vooraleer we vanochtend konden vertrekken, de goede huisvader wat vroeger op en ontbijten, om dan mijn mannen hun gewassen en gestreken kleerkes terug te gaan halen van de wasserij.

Om 11.00 u werden we dan opgepikt door Dimitri, de man van Jelena. Met twee auto’s zijn we dan op pad gegaan om eerst het klooster van Kuremäe te bezoeken, en later de mooie waterval vlak aan de kust.

Een kleine 100 km moesten we rijden tot het orthodoxe klooster met echte nonnen in zicht kwam. De ingangspoort was al heel indrukwekkend en met schilderijen versierd aan de twee portaalstijlen. Een klein poortje gaf echter toegang tot het volledig omwalde klooster. Vanaf we het terrein betraden kon je een gezellige rust ervaren die zeer speciaal was. Bij bezoek aan het kleine winkeltje, waar je kleine geschenkjes zoals gebruikelijk is ook in onze kerken, kregen we prompt een boekje toegeschoven omdat wij bezoekers uit België waren.

Binnen in de, wat van buiten een sobere kerk leek, heerste er een grote bedrijvigheid. Morgen was het zoals wij dat kennen “Palm zondag”. Hier gebruikt men wilgentakjes of katjes in bloei. Deze worden gewijd en nadien meegegeven met de gelovigen.

Iedere beschikbare kracht was druk doende alle koperwerk te poetsen en niets werd hierbij over het hoofd gezien. We konden enkel toekijken hoe je zo’n klus kon klaren. Doch gasten uit een ver land, dan nog van het verkeerde geloof, hiervoor werd het lint opgeheven om ons toe te laten alles van dichtbij te bekijken. De verschillende Iconen waren zeer fraai versierd. Ook anders dan wij kennen heeft elke icoon een bepaalde bestemming met zijn kaarsen staander. Hierdoor kan je voor elk bepaald doel, hulp en dank een kaarsje branden. En dit op verschillende plaatsen in de kerk.

Het verhaal wil dat in de 16^de eeuw een boer de Heilige Maagd  Maria heeft zien verschijnen op de plek waar later het klooster werd gebouwd. Later heeft men in een oude eik een icoon gevonden van Maria op haar sterfbed. Dit is een heilig icoon geworden dan in de kerk wordt bewaard. Zie foto met bloemen. De berg waar het klooster op gelegen is, wordt door de locale bevolking Püha of Heilige berg genoemd. De oude eik ligt op 200 m van een oude Heilige bron met geneeskrachtige werking. Er was daar een hut gebouwd waar je even kon baden in het heilige water van de bron. Afdrogen doe je niet, je wilde immers de spirit van de bron niet wegwrijven. Op dit moment is het water zeer koud. De Zuster die ieder hielp water te scheppen uit de bron, moest erom lachen toen we weigerden een duik te nemen: “ Maar natuurlijk ze hebben het verkeerde geloof!! “ Ook voorspelde ze dat één van ons een Orthodoxe priester zou worden. Toen Dimitri en Günther als enige met een fles, die ze in het winkeltje hadden gekocht, aan het vullen waren, was de zuster zeer benieuwd wie wij waren en hoe het zat met ons geloof. Oud als ze was, bleef ze rustig en gedreven vertellen dat we moesten geloven en bidden. Na een tijdje, toen ze zag dat we met ons zessen slechts twee lege 5 liter flessen aan het vullen waren dook ze snel in haar gebouwke achter de bron waar ze elk een lege fles gaf om ze gevuld te kunnen meenemen. Ter plaatse heb ik het water geproefd en het is heel lekker. Met 25 l kunnen we nu naar hartelust drinken van het heilige water.

Vele mensen komen van ver om er water te halen.

Ik heb geprobeerd met de foto’s een weergave te maken van een zeer speciale plaats.

Nadien zijn we dan verder getrokken naar de Vallaste waterval dicht bij Ontika. De hoogte van deze waterval is normaal 30.5 m. Nu is het een totaal ander zicht. Vorige week was er om zeggen geen beweging van vallend water te bespeuren. Het was er toen zo koud dat het water zelf bevroor onderweg naar de waterval. Nu met de vrij warme temperatuur van de voorbije twee dagen is dat anders. Vandaag zo’n 7 à 8° C. Zeer aangenaam en slecht een trui was voor mij net warm genoeg. De temperatuur is hier anders dan wat we in België gewoon zijn. Vanaf een doorzichtig trapje kon je het platform bewandelen dat een goed uitzicht gaf over de waterval. Speciaal aan deze plaats was dat vele pas getrouwde koppels hier een hangslot met hun naam erin kwamen vastklinken aan de brug- en platform stijlen. De Oostzee was nog steeds bevroren maar er lag geen sneeuw meer op het ijs. Nu het warmer aan het worden is zal ook hier snel verandering in komen.

Op weg hierheen hebben we een wat kortere weg genomen. Nu het dooit was dit een vettig verhaal met veel slijk en nu kleine putjes. Tussen de bomen van de bossen die we soms doorkruisten was nog meer smeltende sneeuw aanwezig. Winterbanden en spikes leverden hier het werk en die banden zijn zeer goed.

Terug zijn we langs Narva Jõesuu gereden. Door de kleine ijs-sneeuw-water straatjes zijn we langs de rivier Narva terug naar ons hotel gereden. Ieder had toen weer even een moment van rust en nadien zijn we maar met drie man gaan eten. De rest teerde op reserve of leefde van de liefde op afstand. Ik herinner mij nog steeds de woorden van een goed collega: ” In die tijd kon ik ze wel opeten, en nu, nu heb ik spijt dat ik dat toen niet gedaan heb!” Ik denk dan weer je bent jong en …Een hele ervaring om op afstand je liefde te beleven toch 🙂 .

Morgen met z’n allen naar Rakvere…

Vandaag in Kalda

Na gisteren avond tot en met deze morgen, het spook op de hielen gezeten te hebben, is alles uitgeklaard en terug naar normaal. Het is gek hoe bepaalde mechanismen plots de kop opsteken. Even snel zijn ze dan weer weg met de juiste aanpak. Het is een beetje zoals liefde en haat. Beiden zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar.

Weg uit je vertrouwde milieu gebeuren dan ook de gekste dingen. Niet altijd is het voor jezelf zo, dat je ziet wat het probleem is. Dit is ook leren voor later… 

Vandaag werden we tegen 9.00 u verwacht in de praktijkzaal van Kalda. Weerom hebben mijn mannen de machines kunnen testen op hun gebruik. De lasrobot had dan weer iets speciaals, en als je even wegkeek gebeurde er vreemde dingen mee. In elk geval zal een alziend oog nodig zijn volgende week, om eventueel als een goede huisvader corrigerend op te treden.

Na een vruchtbare dag waren we uitgenodigd voor een rondleiding in het kasteel van Narva. De rondleiding stopte op de hoogste verdieping van de toren. Vanaf hier hebben we vrij onze rondgang terug naar beneden gemaakt. De constante tentoonstelling was zeer mooi en trok weer ieders aandacht. Als we uiteindelijk buiten kwamen was er regenwater dat naar beneden viel.

Maar een paraplu gaan kopen 😦 . Is die regen van Parijs toch tot hier geraakt???

Morgen gaan we het klooster bezoeken dat vorig weekend op het programma stond. Nadien een mooie waterval. Ik hoop dat er nog voldoende ijs aanwezig zal zijn. Het was voor een paar dagen zeer de moeite.

Morgen meer hierover…

Een speciale dag

en je kan het letterlijk nemen!

Vandaag twee lachende gezichten opgehaald in Rakvere. Guest-house betaald, alles ingeladen en op weg naar Narva. Daar aangekomen rustig de tijd voor een opfrissing en dan klaar voor hoog bezoek uit België.

Onze ambassadeur in Estland, met zetel in Tallinn, kwam speciaal om ons te groeten. Hij heeft met ons, zoals hij het noemde, even in ons geheime taaltje, ons Nederlands, een gesprek gevoerd. Vooral in onze ervaringen met ons gastland, Estland, was hij zeer geïnteresseerd. Hierna volgde een rondgang in de beide locaties van het Vocational Training Center.

Hij was zeer onder de indruk over hetgeen allemaal getoond werd, en ik ook, want daar kunnen wij in stabroek enkel van dromen. Een land in volle ontwikkeling heeft echter deze bijstand nodig. Na de plichtplegingen zijn er geschenken uitgewisseld.

We halen ook de plaatselijke Russische krant, er was een journalist aanwezig om dit gebeuren te op te tekenen.

Ik had ook nog een financiële zaak, betreffende ons verblijf, te regelen en een kleine bespreking hoe de volgende dagen concreet eruit zouden zien. Tijd en plaats werden duidelijk afgesproken enz. Alles in de vrije tijd van de coördinatrice of haar man, speciaal voor ons… 

… en dan stak het spook van maandag/dinsdag weer de kop op. Hieraan wordt gewerkt en tot nader order geen nieuws hierover…

Verder hebben we, slecht, Toon en Sasha, waren mee, de inwendige gesterkt… Bij mij was het van ons ontbijt geleden…

Met andermaal 24O km gereden te hebben, en… ben ik aan een verdiende rust toe.

Morgen vervolg van onze praktijkdag in de school…